Beheersing van verzuim vraagt om maatwerk. Ben je op zoek naar de ArboShock-trukendoos waarmee je alle verzuimhobbels kunt laten verdwijnen, dan moet ik je helaas teleurstellen. Goed oplossingen vragen om aandacht en een flinke dosis denkkracht! Enige tijd geleden las ik het volgende in een zeer herkenbare blog.

“Ervaren casemanagers weten het: 80% van je tijd ben je kwijt aan 20% van de verzuimdossiers. 20% van de zieke werknemers die je moet begeleiden zijn de energievreters. De hoofdpijndossiers. De dossiers die van casemanagement een lastig vak maken.”

Ik zou daar zelf aan toe willen voegen dat de ‘breinkrakers’ het vak juist leuk en dynamisch houden. Ik zou zelf gek worden als ik de hele dag standaardprotocollen zat af te draaien.

Toen ik in 2002 de switch naar verzuimmanagement maakte, ben ik intern opgeleid door Rudo Vissers van ARGO Advies. Veel van zijn ‘wijze lessen’ breng ik nog steeds dagelijks in praktijk!

Eén van die lessen had betrekking op het goed in kaart brengen van het vertrekpunt voor reïntegratie. Als uitgangspunt gebruikte hij het MAF-model. Dit houdt in dat je goed onderscheid moet maken tussen Meningen, Aannames en Feiten. Een nadere uitleg:

Mening; elk verhaal dat je te horen krijgt roept een emotie op. Je hebt al snel een mening over wat je te horen krijgt en niets is menselijker dan daar vervolgens op te reageren. Een mening wil echter niet zeggen, dat je het ook bij het rechte einde hebt. Alhoewel een mening wel degelijk een signaalfunctie heeft, hebben we hier met een valkuil te maken. Verontwaardiging of het gevoel dat jou of de organisatie onrecht wordt aangedaan zijn bijvoorbeeld notoire slechte raadgevers ……

Aanname; op basis van ervaring en verwachtingen heeft ieder mens de neiging de ontbrekende stukjes in te vullen. Het is fantastisch als iemand aan een half woord genoeg heeft; aannames vormen in praktijk echter de tweede (gigantische) valkuil. Situaties zijn complex en er zijn over het algemeen veel factoren die van invloed zijn. Je kunt met je aannames dan ook flink de plank mis slaan. Stel je wordt gebeld. Je herkent het telefoonnummer al; geen goed teken! Het is van een medewerker waar je al verschillende malen een frequent verzuim mee hebt gevoerd; gemiddeld 6 keer per jaar kort ziek. Onbewust slaak je een zucht voor je de oproep beantwoord. Je weet echter niet of er dit keer meer aan de hand is dan een lage verzuimdrempel …… Een aanname zegt soms meer over degene die deze heeft geformuleerd, dan over de betreffende persoon.

Feit; na 2 ‘missers’ komen we bij de basis voor doordacht handelen: het feit. In principe zou je alleen feiten als uitgangspunt voor vervolgacties moeten nemen. Kijk wel uit wat je als feit bestempelt; alleen wat je zelf waarneemt is een feit*. Als een werknemer je vertelt dat hij zelf hulp heeft gezocht, dan is het geen feit dat er hulp is. Het feit is in dit geval: werknemer heeft mij verteld dat hij hulp heeft gezocht.

Lees een keer een aantal vraagstellingen aan bedrijfsartsen met de bijbehorende informatie en tel hoeveel meningen en aannames hierin zijn geslopen. Niets menselijks is de casemanager vreemd!

Doordacht handelen begint met een scherp onderscheid tussen mening, aanname en feit; alleen op basis van feiten kun je als casemanager afspraken maken of vervolgacties uitzetten. Meningen en aannames vragen om nader onderzoek. Stel je mening dus uit en vul niet zelf dingen in. (Door)Vragen is het devies! Dit lijkt op het eerste oog een opsomming van open deuren; de uitvoering is echter knap lastig. Gerichte aandacht vertaald in doorvragen levert echter een zee van gerichte informatie op, die je vervolgens in staat stelt gericht in actie te komen.

 

* Ik ga hier uit van betrouwbare waarnemingen; nuancering is hier op zijn plaats. Een foute aanname kan bijvoorbeeld je waarneming beïnvloeden …….