Toolbox reïntegratie: 10 aandachtspunten voor goede Arbeidsdeskundige rapportages

Als casemanager heb ik heel veel arbeidsdeskundige rapportages (AD-rapportages) gezien en eerlijk gezegd werd ik daar niet altijd even vrolijk van. Een AD-rapportage is een sleuteldocument binnen het Re-integratieverslag. De adviezen in de rapportage zouden de werkgever moeten helpen om de juiste vervolgstap in te zetten. Veel rapportages voldeden helaas niet aan mijn hooggespannen verwachtingen ….

Wat zijn nou punten waar je als (case)managers op zou moeten letten?

  1. Vanuit de werkgever mag je verwachten dat de rapportage wordt gecontroleerd op spelling en grammatica. Ik heb regelmatig gezien dat deze fouten er wel in staan en doet je onbewust toch aan de kwaliteit en zorgvuldigheid van het onderzoek twijfelen.
  2. Veel erger nog zijn fouten die voortkomen uit het hergebruik van (standaard)onderdelen. Door knippen en plakken van onderdelen uit andere rapportages heb ik wel eens verkeerde namen in rapportages op zien duiken. Leg een werknemer dan maar eens uit dat de conclusies wel degelijk over hem gaan ……. Heel pijnlijk!
  3. Bij advies over de inzet van spoor 2 bij de start van het tweede ziektejaar zou bij het ontbreken van zekerheid over interne herplaatsing duidelijk moeten worden geadviseerd om parallel een spoor 2-traject in te gaan zetten. Het niet slagen van interne herplaatsing zonder dat daarnaast een spoor 2-traject is ingezet (of te laat zonder medische legitimering zoals G(D)BM) leidt bijna altijd tot een loonsanctie. De AD-rapportages zou een stevige basis moeten leggen om dit gesprek aan te gaan.
  4. Subjectieve bewoording (b.v. naar mijn mening) hoort niet in een AD-rapportage thuis. Hiermee wordt de conclusie van het onderzoek immers afgezwakt.
  5. Bij de weging van eigen, aangepast of ander werk moet in één oogopslag duidelijk zijn waar de overschrijding zit. Geen woordenbrij, maar duidelijke, overzichtelijke schema’s. Voor de meest werknemers is dit vrij abstracte materie; een directe vergelijking kan het makkelijker maken dit uit te leggen.
  6. Adviezen over de inzet van interventies om herstel te bevorderen horen niet thuis in een AD-rapportage; signaleert de arbeidsdeskundige dat er op dit gebied mogelijkheden zijn gemist, dan kan dit met de casemanager worden besproken en (indien noodzakelijk) telefonisch contact met de bedrijfsarts worden ingepland. Door dergelijke adviezen in het advies te frommelen ontstaat een onduidelijke en inconsequente lijn.
  7. In het advies t.a.v. de passendheid van andere functies bij de eigen werkgever moet duidelijk naar voren komen waar mogelijkheden liggen en onder welke voorwaarden. Let er daarnaast op dat ook duidelijk is omschreven waar daarbij sprake is van overschrijdingen. Het alleen benoemen dat functies moeten worden onderzocht levert onvoldoende handvaten.
  8. Een AD kan benoemen dat de afstand tot de arbeidsmarkt groot is; voor ‘vrijstelling’ van spoor 2-activiteiten verwacht het UWV echter dat de bedrijfsarts aangeeft dat er sprake is van G(D)BM of dat 2 reïntegratiebureau’s naar aanleiding van een intake rapporteren dat een werknemer niet herplaatsbaar is. Een conclusie over de haalbaarheid van een spoor 2-traject in de AD-rapportage kan werkgever en werknemer direct al op het verkeerde spoor zetten.
  9. Het afsluitende advies moet duidelijk en helder zijn: wat wordt van de werkgever verwacht gekoppeld aan een duidelijke termijn; ‘losse eindjes’ moeten zo veel mogelijk worden voorkomen. Kijk altijd of manager en werknemer als niet specialisten  het advies kunnen begrijpen.
  10. Gezien het belang van de AD-rapportage is het normaal dat je als (case)manager een concept-versie wil zien met het recht hier input op te leveren. De beslissing of deze input in de uiteindelijke rapportage wordt verwerkt ligt bij de arbeidsdeskundige. Uiteindelijk is de AD een onafhankelijke adviseur; opmerkingen die niet worden opgenomen kunnen in het uiterste geval als bijlage worden toegevoegd; dit geldt overigens ook voor opmerkingen van de werknemer.

 

Het AD-onderzoek als WIA-check

In praktijk heb ik gemerkt dat er verschillende verwachtingen en wensen bestaan over het financiële gehalte van een AD-rapportage. Er zijn casemanagers die graag zien dat de theoretische verdiencapaciteit wordt berekend en dat er al een inschatting wordt gemaakt van het arbeidsongeschiktheidspercentage. Of dat zinvol is hangt wat mij betreft af van het moment waarop het onderzoek plaats vindt. Aan het einde van het eerste ziektejaar (of eerder) is wat mij betreft te vroeg. Verwacht je echter dat een werknemer met psychische klachten na het einde van de wachttijd 80-100 WGA zal krijgen, dan kun je overwegen om voor het versturen van de WIA-aanvraag de arbeidsdeskundige opnieuw in te zetten.  Laat deze dan onderzoeken of 3 theoretisch passende functies kunnen worden geduid. Dit maakt de kans groter dat de werknemer niet op arbeidskundige gronden volledig maar niet duurzaam wordt afgekeurd. Gebeurt dit uiteindelijk toch, dan heb je een steviger basis om bezwaar te maken tegen de uiteindelijke beschikking. Het komt te vaak voor dat bij psychische klachten tijdens de WIA-keuring geen functies worden geduid.

8 gedachtes over “Toolbox reïntegratie: 10 aandachtspunten voor goede Arbeidsdeskundige rapportages

  1. Goede checklist! Ben het overigens niet eens met het verhaal aan het eind: functieduiding wordt na aanvraag WIA gebaseerd op het CBBS, de tool van het UWV. Daar beschikt een AD van buiten het UWV niet over. En al zou dat kunnen, het is sowieso zinloos om op de WIA keuring door UWV vooruit te lopen, daar trekt het UWV zich -terecht- niks van aan. De aandacht kan beter volledig uitgaan naar goede re-integratie. Wel belangrijk: achteraf checken of het UWV de functieduiding goed heeft gedaan. En eventueel bezwaar maken.

Laat een antwoord achter aan ArboShock Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *