Bedankt voor de bloemen – re-integratie met of na kanker

Half mei (2014) viel in de trein mijn oog op een artikel in de Metro: “Project voor agenten met kanker slaat aan”http://touch.metronieuws.nl/nieuws/project-voor-agenten-met-kanker-slaat-aan/SrZnel!dl7CGfrm80dTw/

Mijn nieuwsgierigheid was direct gewekt en thuis ben ik direct naar de site van Oncopol gaan kijken: http://www.oncopol.nl/

Als casemanager of adviseur van managers krijg je regelmatig met werknemers met kanker te maken. Er hangt een enorm taboe rond re-integratie bij kanker. Managers vinden het vaak moeilijk om over dit onderwerp in gesprek te gaan. Er worden bloemen gestuurd, soms vindt er een huisbezoek plaats, maar naarmate een werknemer langer thuis zit lijkt het moeilijker te worden nog contact te onderhouden. Als argument wordt soms genoemd dat je iemand met rust moet laten. Enige druk om contact te houden of ook maar iets aan re-integratie te doen wordt vaak als a-sociaal gezien.

Werknemers zelf reageren vaak heel verschillend. Er zijn werknemers die alle contact afhouden, maar daarnaast heb je ook een groep die zo veel mogelijk door wil werken en het liefst niet thuis blijven zitten.

De begeleiding van werknemers richt zich tot nu toe vooral op terugkeer na kanker. Recentelijk heeft de Intermediair aandacht aan dit onderwerp besteed:

http://www.intermediair.nl/carriere/werk-en-leven/gezondheid-stress-burnout/Re-integratie-na-ziekte-hoe-pak-je-het-werk-weer-op#%2EU3tFP3tqd8s%2Elinkedin.

Het artikel geeft het volgende aan: ‘Veel mensen zijn tijdens de behandeling uitsluitend bezig met overleven en zijn pas later in staat de mentale klap te verwerken. Ex-patiënten moeten vaak nog jarenlang medicijnen slikken en hebben te maken met extreme vermoeidheid. Dat maakt de re-integratie niet eenvoudiger’. De 7 adviezen die in dit artikel worden gegeven zullen voor veel werknemers die dit proces (hebben) doorlopen herkenbaar zijn.

De benadering van Oncopol breekt echter helemaal met het genoemde taboe. Op de site valt het volgende te lezen:

“Deze proef heeft als doel dat politiemedewerkers met kanker:

  1. tijdens het ziekteproces deel blijven uitmaken van hun eigen (werk)omgeving;
  2. na behandeling (sneller) terugkeren in de maatschappij en hun vertrouwde werkomgeving.’

Dit wil men bereiken door:

Oncopol wil dit bereiken door al tijdens de behandeling te beginnen met revalideren, en niet door daarmee te wachten tot de afrondende fase van de behandeling (chemo en/of bestraling).

Zodra bij een politiemedewerker de diagnose kanker wordt gesteld, ontwikkelt Oncopol een op maat gemaakt sport-medisch en beroepsgericht revalidatieprogramma. Kankerpatiënten krijgen arbeidsrelevante begeleiding en advies. Bovendien worden er afspraken gemaakt over psychosociale begeleiding.”

De benadering binnen Oncopol laat mooi zien wat volgens mij de essentie van re-integratie is: ga uit van mogelijkheden in plaats van klachten en zet waar nodig in een vroeg stadium begeleiding of een gerichte interventie in. Volgens het artikel in de Metro geeft een woordvoerder van de politiebond ACP aan dat veel politiemensen de geboden hulp met beide handen aangrijpen. “Zij willen het liefst zo snel mogelijk de draad van hun leven weer oppakken, al dan niet in aangepaste vorm. Enerzijds wil men na afloop van de behandeling zo spoedig mogelijk terugkeren in de maatschappij en in de vertrouwde werkomgeving. Anderzijds wil men ook tijdens het ziekteproces onderdeel blijven uitmaken van de werkvloer”

Een uitgebreid artikel over Oncopol valt te vinden op Medisch Contact: Politie start pilot oncologische revalidatie

 

Nawoord

In juli 2015 is er ineens weer meer aandacht voor het thema Kanker en Werk. Kamerbrief Kanker en Werk juli 2015 waarin een Actieplan wordt aangekondigd:

“Er rust een taboe op werken tijdens kanker. Bovendien zijn er nu (ex-) kankerpatiënten niet aan het werk, terwijl zij wel graag aan de slag zouden willen gaan. Mijn ambitie is om dit taboe te doorbreken en de bewustwording bij werkgevers en werknemers te vergroten, zodat de arbeidsparticipatie van (ex-) kankerpatiënten wordt bevorderd. Om dit te realiseren, zal ik vanaf dit najaar meer bekendheid geven aan de mogelijkheden en onmogelijkheden om te werken tijdens en na kanker. Dat zal ik doen door middel van communicatie, in de vorm van onder meer voorlichting, publiciteit en media-aandacht. Voorts ben ik ben bereid een pilot met de no riskpolis te starten. Doel daarvan is om proefondervindelijk vast te stellen of een no riskpolis de arbeidsparticipatie van (ex-)kankerpatiënten bevordert. Dit vergt nadere uitwerking (die ik hierna nader toelicht), onder meer omdat er op dit moment geen juridische basis is om te experimenteren met de no riskpolis. Parallel hieraan zal ik een onderzoek doen bij werkgevers en werknemers, naar hun ervaringen met werken tijdens kanker, om meer grip te krijgen op deze weerbarstige materie. Deze activiteiten wil ik oppakken in nauw overleg met het veld. Over de uitkomsten van deze onderzoeken en de voortgang van deze activiteiten verwacht ik uw Kamer dit najaar nader te informeren.

Deze acties zijn gebaseerd op de bevindingen van de werkgroep, die ik hierna nader toelicht. Als belangrijkste knelpunten heeft de werkgroep genoemd:

  1. Onbekendheid van mogelijkheden van werken tijdens kanker
  2. Geen aandacht in de zorg voor de factor arbeid
  3. Begeleiding door werkgever/UWV en uitvoering van de Wet WIA
  4. Blinde vlekken in data en behoefte aan onderzoeksmateriaal/bronnen.”

In november 2015 wordt op de site van de NVAB aandacht besteed aan de Return to Work-interventie. De uitgaanspunten lijken op die van het Oncopol-project. Onderzoek laat zien dat er mooie resultaten worden bereikt. Het artikel wordt afgesloten met een gloedvolle oproep van hoogleraar Kwaliteitsmanagement en Zorgtechnologie Wim van Harten (tot 15 december 2015 nog bestuurslid in het Antoni van Leeuwenhoek Ziekenhuis:

‘We mogen kankerpatiënten deze versnelde terugkeer naar het werk niet ontnemen. Werkgevers en sociale fondsen kunnen een klein deel van de winst die zij door deze interventie incasseren als vergoeding betalen aan de zorgaanbieders. Zo profiteert iedereen: de kankerpatiënt die sneller weer maatschappelijk meedoet en de werkgevers en sociale fondsen en daarmee de samenleving – omdat kosten worden bespaart.’

 

2 gedachtes over “Bedankt voor de bloemen – re-integratie met of na kanker

  1. Hallo Jurgen,
    Noem in je artikel ook de site van http://www.kankerenwerk.nl. Hier heeft o.a. Tomas Rejda (bedrijfsarts AMC) aan meegewerkt. In mijn tijd bij de politie in Eindhoven (2005/2006) heb ik samen met hem o.a. voorlichting gegeven aan politiechefs over kanker en werk om zo het taboe hierover weg te nemen.

    Met groet,

    Birgitte.

  2. Hallo Jurgen,

    Als adviseur HR/Reintegratiespecialist heb ik zeer goede ervaringen opgedaan met de St.Care for Cancer. Ik heb bij meerdere werkgevers samen met CfC een training gegeven aan leidinggevenden ‘hoe omgaan met medewerkers met de ziekte kanker’. De training omvat informatie over de ziekte, de gevolgen voor prive en werk, vooral goede communicatie met de medewerker, en reintegratie(behoud werkomgeving) op maat direct vanaf de dag van diagnose. Naast informatie komen ook de emotionele aspecten en dilemma’s goed aan bod.

    Daarnaast bieden zij betreffende medewerkers begeleiding door voormalig oncologieverpleegkundigen. De begeleiding aan huis richt zich op omgaan met de gevolgen van behandelingen maar ook hoe regel je de opvang voor je kinderen tot en met hou goede regie in contact en communicatie met werkgever en collega’s. Deze begeleiding wordt vergoed door de zorgverzekering.

    Met vriendelijke groet,
    Silvia Slotboom

Laat een antwoord achter aan Birgitte van de Water Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *