De WGA is uitgegroeid tot een traumatisch dossier voor inkomensverzekeraars. ‘Verzekeraars verliezen meer dan verwacht op WIA en WGA‘ kopt AM-web eind januari 2015 in.
“Verzekeraars blijken tot en met het boekjaar 2013 nog meer te hebben verloren op WIA/WGA-gerelateerde verzekeringsproducten dan zij zelf hadden voorzien. In plaats van de verwachte ruim € 1 mld is het definitieve verlies voor de hele sector opgelopen tot ruim € 1,6 mld.
DNB schrijft ‘geschrokken’ te zijn van het gat tussen het verwachte resultaat en het nog grotere verlies. De toezichthouder schrijft: ‘In het nieuwsbericht van begin 2014 noemde DNB een aantal oorzaken hiervoor: opportunisme, gebrekkige datakwaliteit en moeizame communicatie met het UWV’.”
In het rijtje dat DNB noemt mis ik zelf het belangrijkste punt: in hoeverre waren (en zijn) de verzekeraars in staat actief iets aan de WIA-instroom te doen. Het antwoord zit eigenlijk al in de aangehaalde cijfers besloten. De rest van het artikel maakt duidelijk dat zowel DNB als de verzekeraars een blinde plek hebben.
“Eerder deze week concludeerde het Koninklijk Actuarieel Genootschap (KAG) in een position paper dat er geen sprake is van een level playing field in het WGA-ERD-stelsel, omdat verzekeraars niet kunnen concurreren met de initiële minimumpremies van het UWV.”
Alhoewel deze constatering van het KAG op zich niet onjuist is, gaat deze totaal voorbij aan de oplossing. De KAG stelt huilerig vast dat er sprake is van ‘valse concurrentie’. De oplossing volgens actuarissen is simpel: de verzekeraars moet hogere premies hanteren om de kosten van de uitkeringen te dekken en daarnaast een gezonde winstmarge te kunnen maken, maar dit wordt onmogelijk gemaakt: “Eerder deze week concludeerde het Koninklijk Actuarieel Genootschap (KAG) in een position paper dat er geen sprake is van een level playing field in het WGA-ERD-stelsel, omdat verzekeraars niet kunnen concurreren met de initiële minimumpremies van het UWV. “Voor een nu publiek verzekerde werkgever moet een dekkende private premie (inclusief koopsom voor de over te nemen lopende uitkeringen) concurreren met een dekkende omslagpremie. Dit bevestigt dat het speelveld niet gelijk is en dat deze gelijkheid belemmerd wordt door de opzet van het stelsel waaraan zowel UWV, als ook verzekeraars zich moeten houden. Beide kanten van het speelveld zijn te verschillend van elkaar om effectief met elkaar te concurreren.”
Het dekken van de schade/kosten d.m.v. premie doet niets aan de oorzaak van de kosten: de WIA-instroom. Dit aspect wordt totaal buiten het artikel gehouden. Dat is op zijn zachtst gezegd vreemd. Naast de premiekosten wordt de mogelijkheid om actief aan schadelastbeperking te werken immers als de belangrijkste reden voor werkgever genoemd om eigenrisicodrager te worden.
Ondanks de toenemende inzet van casemanagement doet de gemiddelde private verzekeraar het niet veel beter dan het UWV op het gebied van schadelastbeperking (p. 16 Position paper KAG):
“Uit de evaluatie van de WIA blijkt vooralsnog dat er geen meetbaar verschil is in het effect van re-integratie-inspanningen bij eigenrisicodragers en publiek verzekerde werkgevers. Er zijn nog geen resultaten beschikbaar waaruit blijkt dat er voor recente jaren wel een verschil hierin is. De verwachting is, dat zowel in het publieke stelsel, als ook in het private stelsel ruimte is voor verbetering”. De verbetering wordt helaas niet verder uitgewerkt.
Zolang de inkomensverzekeraars zich vooral als ‘uitkeringsfabrieken’ blijven gedragen en gevolg (de uitkering) in plaats van oorzaak (de WIA-instroom) centraal stellen, valt het traumatische WGA-dossier niet op te lossen. Externe attributie is nooit een goed basis voor actief oplossen. Werkgever kunnen vervolgens alleen maar het volgende zingen: ‘Huilen is voor jou te laat, ik kom niet meer. Wacht maar niet op mij, het is de laatste keer’.
Gelukkig hebben de ERD WIA verzekeraars, partnerrelaties van ZeneZ wel begrepen dat een actieve regie tot gevolg heeft dat er niet alleen rode cijfers gehaald worden maar dat WGA effectief te managen is. Het vraagt kennis, competenties en een juiste attitude. Daar moet je samen aan werken. De tranen zijn gedroogd, de regie is gestart.