2. Gij zult niet op de stoel van de bedrijfsarts plaatsnemen

Over het 2e gebod heb ik zelf gemengde gevoelens. Ik zal proberen een genuanceerde uitleg te geven, omdat dit een punt is waarop het in de reïntegratie vaak fout gaat.

De werkgever heeft bij verzuimbegeleiding altijd de eindverantwoordelijkheid; de bedrijfsarts heeft daarbij een belangrijke, maar secundaire en adviserende rol. Zo is het oordeel of er sprake is van ziekte of gebrek voorbehouden aan de bedrijfsarts. Op basis van dit advies kan de werkgever dan bepalen of er recht op loondoorbetaling is.

Op grond van de Arbeidsomstandighedenwet en het Arbeidsomstandigheden-besluit is de werkgever verplicht zich ter zake van de ziekteverzuim-begeleiding te laten bijstaan door een bedrijfsarts. Dit wordt verder uitgewerkt in de ‘regeling procesgang eerste en tweede ziektejaar’; hieruit volgt dat de bedrijfsarts (tijdig!) moet worden ingeschakeld voor een aantal standaardhandelingen en -documenten in het kader van de reïntegratie: de Probleemanalyse, Bijstellingen van de Probleemanalyse bij een gewijzigde situatie, het Actueel Oordeel en het Medisch Dossier. 

De NVAB (voor wie ze niet kent de Nederlandse Vereniging voor Bedrijfs- en Arbeidsgeneeskunde) stelt dat de bedrijfsarts altijd de juridische eindverantwoordelijkheid heeft over de totale sociaal-medische begeleiding bij verzuim. Hierbij baseert de vereniging zich op medisch tuchtrechtelijke jurisprudentie, de wet op de geneeskundige behandelovereenkomst, de wet BIG en de eigen interne professionele statuten en het beroepsprofiel. Al deze bepalingen raken de bedrijfsarts wel, maar niet de werkgever. Sterker nog, de opgeëiste eindverantwoordelijkheid voor de sociaal-medische begeleiding van de bedrijfsarts botst potentieel met de eind-verantwoordelijkheid van de werkgever voor (het resultaat) van de reïntegratie. De wrijving komt vooral voort uit het verschil van visie op de rol van de bedrijfsarts: behandelaar (NVAB) versus adviseur (werkgever).

Waar gaat het mis? In de jurisprudentie tref je vaak uitspraken waarbij de werkgever om de oren wordt geslagen omdat hij ‘op de stoel van de bedrijfsarts is gaan zitten‘. Even voor de duidelijkheid: rechtszaken waarbij dit naar voren komt lopen meestal niet goed af voor deze werkgever! Wat is de rode draad bij dit verwijt:

  • de werkgever heeft een ziekmelding (of het verzoek om verzuimverlof) geweigerd en slaat zonder uitspraak van een bedrijfsarts het pad van ontslag wegens werkweigering in;
  • werkgever negeert het advies van een bedrijfsarts en sommeert werknemer taken uit te voeren die de belastbaarheid overstijgen;
  • werkgever negeert adviezen van de bedrijfsarts met betrekking tot interventies waardoor de reïntegratie spaak loopt.

Samenvattend mag een werkgever niet bepalen of er sprake is van ziekte of gebrek (weigering van ziekmelding) en moeten adviezen van de bedrijfsarts over belastbaarheid en interventies serieus worden genomen. Ben je het als werkgever niet eens met de uitspraak van een bedrijfsarts, dan is er de mogelijkheid een deskundigenoordeel aan te vragen. Doe je dat niet en ga je als werkgever je eigen gang, dan haal je in een rechtszaak (bijna) altijd bakzeil!

Betekent dit dan dat de bedrijfsarts altijd het voortouw neemt in de verzuimbegeleiding? Wat mij betreft dus niet!

Er is een groot verschil tussen het (éénzijdig) beoordelen en samen afspraken maken. Vanuit de Wet beoordeling Poortwachter zijn werkgever en werknemer samen verantwoordelijk voor de reïntegratie. In goed overleg mogen er afspraken worden gemaakt over werkhervatting en eventuele aanpassing van taken. Het is echter verstandig de belastbaarheid of aanwezige benutbare mogelijkheden als uitgangspunt te nemen. Vertaald naar Jip en Janneke-taal: wat kun je nog wel? Wordt je het hier niet over eens met je werknemer, dan is het verstandig de situatie niet op de spits te drijven, maar advies te vragen aan de bedrijfsarts. Zorg daarbij wel voor een goede en vooral duidelijke combinatie van briefing van en vragen aan de bedrijfsarts. Bij een groot deel van het kort verzuim kunnen werkgever en werknemer met overleg en afstemming vooruit en dat heeft niet te maken met ‘op de stoel van de bedrijfsarts gaan zitten’ maar met gezond verstand!

Een laatste nuancerende waarschuwing: kijk uit met het maken van afspraken als je kunt verwachten dat hervatting tot serieuze gezondheidsschade kan leiden. Een goed voorbeeld hiervan zijn hartklachten. Vraag in dergelijke gevallen altijd advies aan de bedrijfsarts.

2 gedachtes over “2. Gij zult niet op de stoel van de bedrijfsarts plaatsnemen

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *