Op 19 september stelt de SER het (verdeelde) advies met betrekking tot de arbeidsgerelateerde zorg vast. Op dezelfde dag verschijnt een curieuze column van Petra van de Goorbergh, directeur van OVAL op BG magazine met de titel: ‘Waarom een werkgever zelf wil kiezen voor een arbodienst’.

De column lijkt een lofzang op de vrije keuze bij inkoop te zijn: ‘Wanneer ik inkopen doe bij mijn favoriete groenteboer, kies ik zelf wat ik die week wil gaan eten. Gewoon omdat smaken nu eenmaal verschillen.

Van het royale aanbod krijg ik soms last van keuzestress, maar ik prijs me gelukkig met de ruime keuze en ik ben gehecht aan het contact met mijn groenteboer die mij en mijn smaak kent.

 Bij werkgevers is dat niet anders. Zij willen zelf kiezen, kennen hun eigen smaak en eigen werknemers het beste en weten wat daar het beste bij past. Ook wanneer het gaat om het invullen van verzuimbegeleiding, preventie en duurzame inzetbaarheid’.

De keuzevrijheid van de werkgever blijkt toch niet zo belangrijk te zijn; de column gaat verder met: ‘Hoeft er dan helemaal niets te veranderen? Zeker wel, de wereld verandert voortdurend en het is goed om daar het aanbod op aan te passen. Net zoals een goede groenteboer, doen goede dienstverleners dat ook.
 De branche van arbodienstverleners heeft een actieprogramma ontwikkeld waarin de acties op een rijtje staan. Dat gaat over betere toegang voor alle werkenden, het borgen van de onafhankelijkheid van de bedrijfsarts, kwaliteit als basis voor goede dienstverlening en samenwerking met de reguliere zorg’.

De boodschap lijkt dat OVAL wel weet wat goed is voor werkgevers. Zij hoeven daar hun kopjes niet over te breken. De punten zijn zo overgenomen uit de knelpunten die in het conceptadvies van de SER werden benoemd. Punten die door werkgevers bij monde van VNO-NCW en MKB Nederland slechts beperkt werden (h)erkend.

Via de link in de column kom ik actieprogramma dat volgens mij door OVAL is opgesteld. Voor zover ik weet vertegenwoordigd de OVAL haar leden, niet de branche. Afijn, in het actieplan staan een aantal zaken die de keuzevrijheid van werkgevers niet echt zal vergroten. Allereerst pleit OVAL voor invoering van ‘een basiscontract tussen werkgever en arbodienstverlener met minimale wettelijke vereisten, aangevuld met advisering over preventie en duurzame inzetbaarheid’. Dat klinkt als gedwongen winkelnering.

Verder ziet OVAL graag dat het arbeidsomstandighedenspreekuur weer wordt verplicht. Ook weer gedwongen winkelnering maar nu van een instrument waarvan bij de afschaffing werd gezegd dat het slecht werkte.

Daarnaast staat modernisering van het wettelijk certificaat voor dienstverleners en gelijke kwaliteitseisen voor alle arbodienstverleners. Dat klinkt op zich niet slecht, maar kan er toe leiden dat vooral de kleinere arbodienstverleners achter worden gesteld. Deze kunnen in praktijk niet aan dezelfde (kwaliteiten)eisen voldoen als de grote arbodiensten die bij de OVAL zijn aangesloten. Als de kleine arbodienstverleners (waar werkgevers over het algemeen tevredener over zijn) door wettelijke en kwaliteitseisen buiten spel worden gezet, dan is dat een gigantische inbreuk op de keuzevrijheid van werkgevers. Hoera voor de vrijheid van keuze, maar wel alleen bij de leden van OVAL!

Naast het beperken van de keuzevrijheid heeft OVAL nog meer briljante ideeën. Wat te denken van het mogelijk maken van een   ‘Second opinion’ bij een andere bedrijfsarts. Daar worden werkgevers echt blij van; is een werknemer het niet eens met het advies van de bedrijfsarts van zijn organisatie, dan kan hij de reïntegratie vertragen door het aanvragen van een deskundigenoordeel. Ik kan zo de werknemers aanwijzen die daar grif gebruik van gaan maken. Elk adviserend advies kan zo worden vertraagd en aangevochten. Het was geloof ik ook de bedoeling dat de oorspronkelijke bedrijfsarts de kosten van het deskundigenoordeel gaat dragen. Ik moet er niet aan denken dat bedrijfsartsen als ze problemen verwachten voorzichter worden in het adviseren van activering/gebruik maken van benutbare mogelijkheden, omdat ze niet op de extra kosten zitten te wachten. Zeker voor zelfstandige bedrijfsartsen is dit niet op te brengen. Een heel slecht idee!

OVAL is een voorstander van het Instellen van een Raad voor Bedrijfsartsen. Wat gaat deze raad toevoegen aan de tuchtraad die nu al bestaat? Maak het arbolandschap nog ondoorzichtiger!

Tot slot ziet OVAL graag dat bedrijfsartsen worden opgenomen in de Zorgkaart Nederland van de NPCF. Huhh, wat is dat nou weer? ‘ZorgkaartNederland.nl is een website van de patiëntenfederatie NPCF waarop zorgverleners en zorgaanbieders door patiënten gewaardeerd kunnen worden. Dit gaat totaal voorbij aan het feit dat bedrijfsartsen in verzuimbegeleiding, maar ook bij preventie een totaal andere rol hebben dan een zorgverlener/-aanbieder. Zij zijn relatief vaak de brenger van nieuws dat de werknemer niet zint. Fantastisch, name & shame vervolgens de bedrijfsarts die confronterend is op Zorgkaart. Daarnaast sugereer je dat de werknemer zijn eigen bedrijfsarts mag kiezen. Helaas heeft de OR dat namens hem al gedaan.

Ik krijg van de column van Petra van de Goorbergh en het actieplan van OVAL als interne casemanager toch een beetje nare smaak in mijn mond!