Telefonische spreekuren zouden in principe uitzondering moeten zijn. Als (case)manager wil je een gericht advies krijgen en daarbij is het noodzakelijk dat de bedrijfsarts zich een zo compleet mogelijk beeld vormt. Bij telefonische communicatie mist de arts een belangrijk deel van de informatie (indruk, houding, non-verbale communicatie) en bestaat nog eens extra het gevaar op medicaliseren in plaats van de-medicaliseren. Alleen bij opname of totale immobiliteit (= onmogelijkheid vervoerd te worden) is er sprake van een legitieme reden om een telefonisch consult in te plannen.

Niet zelfstandig kunnen reizen is een praktisch probleem. Het bezoeken van een bedrijfsarts is een onderdeel van goede verzuimbegeleiding; als werkgever mag je er vanuit gaan dat een medewerker inspanning levert om daadwerkelijk te komen. De verplichting is een logisch gevolg van zowel de Wet verbetering Poortwachter als het recht op loondoorbetaling bij ziekte. In overleg kan met jou als (case)manager naar een oplossing worden gezocht als iemand bijvoorbeeld niet gebracht kan worden; biedt niet te snel aan dat de bedrijfsarts dan wel belt.

Is dat dan niet a-sociaal om een zieke medewerker zo onder druk te zetten? Nee, het hoort er gewoon bij. Is er sprake van zeer sterke beperkingen, dan hoeft een medewerker echter niet persé iedere 4 tot 6 weken door de bedrijfsarts te worden gezien. Zorg er wel voor dat de bedrijfsarts in het medisch dossier onderbouwt dat er geen benutbare mogelijkheden zijn en dat die er in de komende 2, 3, 4 enz. maanden vallen te verwachten. Zonder fysiek spreekuur (of opgevraagde medische informatie als iemand opgenomen is) kan die uitspraak eigenlijk niet worden gedaan. Onderbouwing op basis van een telefonisch consult is wel heel erg mager ………